စာရေးသူက ဗုဒ္ဓဘာသာမိုလို့ ဆရာတော်တွေရဲ့ တရားတွေကို နားထောင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့တရားနာပြီးရင်လဲ တွေးပါတယ်။ ဒါကတော့ နောက်ပိုင်းအဘက သင်တန်းတွေကို နိုင်ငံခြားသွားတက်ခိုင်းလို့ တွေးတတ်လာတာပါ။ critical thinking လို့ ပြောရင်ရသလို critically appraise လုပ်တယ်ပြောလဲရပါတယ်။ စာရေးသူတို့ရဲ့ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားက သူများပြောကြားစကားနဲ့မယုံဘဲ ကိုယ်တိုင်စူးစမ်းပြီးမှယုံလို့ပြောထားတာလဲပါလို့ပါ။
ဒီနေရာမှာ မိတ်ဆွေအချို့က ကြမ်းရဲ့ဘယ်နေရာမှာ နံပတ်ဘယ်လောက် ဘယ်ကျမ်းဆိုတာကို ငြင်းကြပေမယ့် ဒါတွေဟာ ကွန်ပျူတာမှာရှာကြည့်လိုက်ရင် ရနိုင်ပါတယ်။
ဒီနေရာမှာ ဆရာတော်ဟောတဲ့ စင်္ကြာဝတေးမင်းက ဘယ်လိုအုပ်ချုပ်သွားတယ်ဆိုတာဟာ အင်မတန်မှအားကျဖို့ကောင်းပါတယ်။ အခွန်တွေ လျှော့ကောက်တာ၊ တရားဥပဒေစိုးမိုးတာ၊ ညီညွတ်သောလူ့အဖွဲ့အစည်းရှိတာ အင်မတန်ကောင်းတဲ့ခေတ်ပါ။
စာရေးသူက ဆက်တွေးပါတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်က သက်ဦးဆံပိုင်ဘုရင်စနစ်ဆိုတော့ စင်္ကြာဝတေးမင်းကတပ်ချုပ်ဖြစ်ပြီး သူ့အောက်က စစ်ဗိုလ်ချုပ်က စင်္ကြာဝတေးမင်းပြောတာလိုက်လို့ အဲ့ဒီလိုကောင်းတာနေမှာပါလို့ပါ။ သူ့အောက်ကဗိုလ်ချုပ်တွေကညအာဏာလိုချင်ပြီး ပြည်သူကိုမြှောက်ပေးတာတွေကလဲမရှိသလောက်ရှားနိုင်ပါတယ်။
စာရေးသူသိချင်တာက ၂၀၀၈ ခြေဥနဲ့သာဆိုရင် စင်္ကြာဝတေးမင်းလဲ မလွယ်လောက်ပါ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူကတပ်ချုပ်မဟုတ်လို့ သူ့တပ်ချုပ်က ဟိုဝန်ကြီးပြန်ခေါ် ဒီဝန်ကြီးပြန်ခေါ်လုပ်နေရင် မွှေနေရင်အုပ်ချုပ်လို့ရမယ်မထင်ပါ။
ဒါလေးက တွေးကြည့်တာပါ။
コメント